Letterlijk blond Afrika rond

Woensdag 24 september (Heritage day, nationale braai dag (nationale feestdag hier)) begon onze reis richting de andere kant van het land. Alles was ingepakt en ingeladen en toen konden we gaan. We hadden wel 10Rand contant en verder een creditcard en een pinpas bij ons. Bleek even later dat wij over een tolweg reden... Er stond wel dat Mastercard enzo geaccepteerd werd, maar dit bleek dus niet het geval. Moesten we van die man in het hokje maar even een stukje terugrijden om te kijken of iemand anders voor ons wilde betalen… Wij zaten elkaar al aan te kijken en hadden al zo iets van de eerst komende drie uur staan we hier nog wel vast. We reden maar braaf een stukje terug, maar wonder boven wonder, de eerste vrouw die we hadden aangesproken wilde wel voor ons betalen. Het ergste was nog wel dat de tol omgerekend zo’n €5,- was, normaal heb je dat echt wel in je portemonnee. Uiteraard hoe verder je kwam, hoe duurder de tol werd en nog steeds werd de Mastercard niet geaccepteerd... Dus moesten we bij het tolpoortje iets doorrijden, dan ergens naar binnen om toch te kunnen betalen. Lekker omslachtig, maar het was de enige manier om op de plaats van bestemming te komen.
Na zo’n 4/5 uur gereden te hebben kwamen we aan bij Mercy Air, onze slaapplek. Mercy Air is een beetje vergelijkbaar met de MAF in Nederland. De mensen hier zijn heel vriendelijk en zeer gastvrij en zo werden we dus ook ontvangen. Eerst maar eens gekeken naar wat ons onderkomen werd voor de drie nachten (kleine badkamer met een veel te lage douche, harde bedden, kleine keuken en ruiiime woonkamer) eventjes uitgerust en daarna wat boodschappen gedaan want het was allemaal zelfvoorzienend. Toen we terugkwamen had onze onderbuurman blijkbaar door dat wij Nederlands spraken en laat dat ook een (ex) Nederlander zijn. Ben je in Zuid-Afrika kom je nog alleen maar Nederlanders tegen, maargoed dit bleek Henri te zijn. Dit is een vriend van een zoon van Mies en Martien. Hij heeft ons een rondleiding gegeven over het hele terrein (onder andere langs de vliegtuigen) en vervolgens foto’s laten zien van zijn laptop van onder andere het Kruger Park om te laten zien wat wij een beetje konden verwachten. Zo gaat de middag wel snel voorbij. Dus was het alweer tijd om te koken (soep) en op tijd te gaan slapen want de volgende ochtend zou de wekker om 03.30 gaan (!). De volgende dag netjes om 03.30 ons bed uitgegaan, auto ingeladen met eten en drinken en op naar het Kruger Park. Hartstikke donker, straatverlichting kennen ze niet, dichte mist en een leuke zandweg, maar we hebben het gered met ons schattige autootje wat niet gemaakt is voor zandweggetjes. Het Kruger Park is allereerst echt een aanrader. Wij hadden waarschijnlijk een goede dag want we hebben echt heel veel kunnen zien; Olifanten, giraffen, zebra’s, impala’s (honderdduuzend impala’s), neushoorns, nijlpaarden, hyena’s en everzwijntjes. Bijna de hele tijd in de auto, bijna de hele tijd rijden, gelukkig konden we nog wel een paar keer eventjes stoppen maar toch, zo’n dag is best vermoeiend. Zeker als een deel van de route uit zandweggetjes bestaat. Op één van deze zandwegen stond een zebra midden op de weg en die was echt niet van plan om aan de kant te gaan. 10 minuten daar gewacht en uiteindelijk maar omgedraaid, want ja het blijven wilde dieren. Daarna over de leukste weg ooit terug gereden naar Mercy Air. Vol met drempels, kuilen in de weg, zandpaden vanwege een omleiding, bochten, en ga zo maar door. Toen we terug waren bij Mercy Air waren we beiden echt helemaal gaar. Dus maar om 19.30 uur naar bed gegaan. Besloten om niet nog een dag Kruger Park te doen maar een stuk van de Panorama Route te rijden en naar Moholoholo te gaan.
Vrijdag ging de wekker om 04.30 dus we mochten er weer op tijd uit. Om 08.30 waren we bij Moholoholo aangekomen. Dit is een Wildlife Rehabilitation Centre. De rondleiding begon pas een uurtje later dus zijn we maar eventjes wat gaan eten/drinken bij Garden of Eden. Moholoholo was echt wel leuk om te zien en om te doen. Eerst vertelde de gids wat ze allemaal tegen kwamen daar (Dieren verstrikt in touwen enz, enz.) en was hij bezig om iedereen een beetje een schuldgevoel aan te praten want iedereen is tenslotte schuldig aan vernieling van het ‘wildlife’. Door het voedsel wat je eet, kleding die je draagt enz, enz. Alles bij elkaar hebben we uiteindelijk wel de Big Five gezien want bij Moholoholo hadden ze leeuwen, hyena’s, cheetah’s, een baby giraf en een baby neushoorn etc. De leeuw was wel erg dichtbij. Je stond bij een hek met de leeuw erachter en echt alleen het hek er nog maar tussen. Ook kon je in het hok staan bij arenden en later nog bij gieren. Die mocht je voeren van de gids als je er sterk genoeg uitzag. Mariska zag het sowieso al niet zitten en blijkbaar was het ook niet van toepassing op ons. Na Moholoholo zijn we verder gereden naar Pilgrim’s Rest. Supermooie route over bergen enzo (ook hele leuke bochten) maar daar was verder niet zoveel te doen dus toen maar doorgereden naar Graskop. Daar zijn we bij God’s Window gaan kijken. Dit is een uitzichtplek waar je (als het niet bewolkt is) 250km ver kan kijken. Helaas was het bij ons wel bewolkt maar er was gelukkig nog genoeg te zien. Vanaf daar zijn we door naar Sabie gereden om tussendoor even te stoppen bij de Mac Mac Falls. Er was maar één waterval maar misschien heeft dit te maken met droogte. Bij de Mac Mac Falls werd nog gezegd dat we 10Rand moesten betalen. Wij dachten eerst per persoon en we hadden natuurlijk maar 10Rand bij ons. Gelukkig bleek iets later dat het 10Rand per auto was, dus gelukkig konden we het nog betalen. 10Rand is omgerekend trouwens zo’n €1,50... Later bij Sabie maar even getankt en geld gepind om vervolgens weer terug te reizen naar Mercy Air. Voor we daar aankwamen onderweg maar eventjes wat gegeten en alweer lagen we om 19.30 uur in bed.
De volgende morgen alles weer ingepakt en opgeruimd, zodat we om 09.45 konden wegrijden.... Dachten we.... De sleutels moesten we achterlaten in het huisje. Aan de sleutelbos zat een knopje om het hek open en dicht te doen voor het geval het dichtzat. Het hek was alleen open tijdens kantooruren (welke alleen doordeweeks zijn) en natuurlijk niet op zaterdag. Toen we wilden bellen was er eerst geen bereik (zo’n gat) en later viel de telefoon steeds weer uit... De batterij maar eens bekeken en deze was zodanig bol gaan staan dat die niet meer fatsoenlijk in de telefoon kon blijven zitten. Dus maar een stukje terug gereden, iemand aangesproken en gelukkig konden we toen aan de reis terug beginnen met voldoende cash op zak om de tol te kunnen betalen. Later bij de Spar in Pretoria maar weer een nieuwe voorraad boodschappen gehaald want zo goed als alles was weer op en gelijk maar een nieuwe batterij voor de telefoon gekocht. En toen... Eindelijk thuis. Veel gezien maar dat kost ook energie. Dus ook weer vroeg op bed, om vervolgens op zondag lekker te gaan shoppen in de Menlyn Mall, de grootste in de omgeving dus we hebben onze laatste vrije dag nuttig besteed ☺