Daar zijn we weer!

Afgelopen paar weken was het behoorlijk stil hier op onze blog, dat is natuurlijk omdat wij zo’n saai leven hebben. Dat zullen jullie vast wel begrijpen;)
Om jullie toch maar een beetje op de hoogte te houden zullen we maar weer eens iets van ons laten horen.

Wij zitten ondertussen helemaal in ons ritme, maar dat mag ook wel na bijna drie maanden:)

Op de maandagen hadden wij een support groep van de computerclass om te begeleiden, maar deze mensen kwamen zo onregelmatig opdagen dat we daar niet verder op konden bouwen. Met wel een beetje pijn in ons hart hebben we deze groep stopgezet, dat gaf en geeft ons wel de mogelijkheid om andere leuke dingen te doen. De afgelopen twee maandagen zijn we bijvoorbeeld met zijn tweeën naar het KMC gegaan om daar mutsjes en sokjes uit te delen en eventueel kangoeroes te verkopen aan de vrouwen.
De dinsdagen nog steeds de bakingcourse met als aanvulling de lifeskill-training, die trouwens bijna tot zijn einde loopt. Volgende week is de laatste keer die we waarschijnlijk gaan opvullen met stroopwafels en de kabouter plop dans, lekker Hollands.

Afgelopen dinsdag hadden we de mogelijkheid om een kijkje te nemen bij de kinderen op de oncologie-afdeling. We werden gedropt bij Chris, een trauma counselor. Wat wel bijzonder was voor onze Nederlandse begrippen was dat je eerst langs bewaking en ijzeren hekken moest voordat je de afdeling überhaupt kon bereiken. Chris heeft ons een rondleiding gegeven en zo verteld wat er gedaan werd en wat zijn groep op de afdeling kon betekenen. Op de dinsdagen en woensdagen kunnen zij een paar uurtjes op de afdeling in gesprek gaan met ouders en kinderen. Het was wel heftig wat je daar zag, sommige kinderen waren heel ziek en sommige sprongen buiten op een trampoline. Toch besef je wel dat deze kinderen heel erg ziek zijn, ook al zien sommige er dan niet ziek uit.

Op de woensdagen gaan we nog steeds naar West Fort met pastor Jacob. Twee weken geleden gingen we de “heuvel” op naar een ander gedeelte van West Fort, hier hebben ze stromend water en elektriciteit. We ontmoetten een gezin die een groentetuintje onderhouden, dit is een heel goed initiatief voor deze mensen. Ze hebben een bezigheid en een inkomen wat bestaat uit voedsel en als ze een deel verkopen levert dat geld op. In die week was het hier vakantie, dus alle kinderen waren thuis. Blijkbaar was het zo bijzonder dat wij er waren want ze waren niet bij ons weg te slaan. We hadden allemaal leuke foto’s maar pastor Jacob is blijkbaar niet goed met camera’s want hij had ze per ongeluk allemaal verwijderd... Lekker handig een digi-beet met een camera in zijn handen.
Vorige week zijn we langs geweest bij een (wij denken een Indisch) gezin waar we in het begin ook langs waren geweest. Binnen dit gezin is er een vader, moeder en 4 kinderen. 2 dochters en 2 zoons. Beide dochters zijn tienermoeders. De jongste dochter is drie maanden geleden bevallen van een jongetje, het probleem is dat de moeder 14 jaar oud is. Dit brengt een hoop spanningen binnen het gezin, ook omdat dit een derde generatie binnen eenzelfde huis is. Wij zijn vandaag weer langs geweest om wat meer over het gezin te weten te komen. We waren zodanig in gesprek met elkaar dat het bijna onbeleefd was om dit af te kappen. Toen we eindelijk toch maar opstonden om te vertrekken en beloofden dat we volgende week terug zouden komen, werden we gelijk uitgenodigd om curry bij ze te komen eten. Deze mensen hebben niks en toch zijn ze zo blij als wij komen eten volgende week, dat gaan we dus ook zeker doen. Lekker pittig eten;)