Onze eerste week

Maandag begon onze eerste stagedag. Dat was dus voor het eerst in 5 weken weer vroeg ons bed uit.. In de ochtend zijn we bij het project ‘Oasis’ van Hospivision (dit is de stichting waar vanuit wij onze stage hebben geregeld). Dit project is speciaal ontwikkeld voor ‘zwarte’ vrouwen die besmet zijn met HIV/Aids. Bij Oasis kunnen deze mensen lifeskill-trainingen volgen zoals bakken, een computercursus, creatief en handwerk. Tijdens het handwerk leren de vrouwen naaien met de hand en met een naaimachine, zo kunnen ze hele leuke en mooie producten maken, deze producten verkopen ze weer op bijvoorbeeld de markt. Dit geldt ook voor de producten die ze maken tijdens het bakken of het creatief bezig zijn. Binnen de training wordt ze geleerd hoe ze dit op financieel gebied goed kunnen aanpakken.

Binnen deze stage zijn wij gekoppeld aan Annet, zij is in eerste instantie de persoon die met ons in contact blijft, waar we afspraken mee maken en die ons uiteindelijk zal beoordelen. Ons beoordelingsformulier zullen we dus nog wel even moeten vertalen naar het Engels…
Daarbij hebben wij de mogelijkheid gekregen om een eigen support-groep te begeleiden. Dit is een groep van ongeveer 6-10 mensen die praten over van alles wat hen bezighoudt.
Bijvoorbeeld hun gezin of hun geloof, waar ze trots op zijn of waar ze juist tegenaan lopen.
Deze mensen hebben naast hun ziekte ook nog eens te dealen met werkloosheid, een gezin en familie wat ze moeten onderhouden. Het is heel mooi en gaaf om deze mensen een stukje te mogen begeleiden naar een betere toekomst.

Na deze stage kunnen we eerst even naar het huisje terug om rustig te zitten en te lunchen. Maandag werden we naar Henria gebracht, zij is ons contactpersoon voor de stage in de middag. Dit is bij ‘Genadeplaats’. Een deel daarvan is een huis waar vooral moeders verblijven met hun kinderen.
Dit zijn allemaal arm-blanken. Wij komen daar in de middag om de kinderen van groep 3/4/5 extra begeleiding te geven met hun schoolwerk en daarna activiteiten met ze te ondernemen zoals liedjes zingen, creatief bezig zijn of iets meer verdieping te zoeken.
Op vrijdag zijn wij hier de hele dag. In de ochtend gaan wij met de allerjongsten spelletjes doen die ook gericht zijn op hun motoriek en in de middag doen we activiteiten met de kinderen die uit school komen.
Wat bijzonder is om te zien bij Genadeplaats is dat de kleine kinderen heel verzorgend zijn naar elkaar, maar als we dan werken met de oudere kinderen tijdens de huiswerkbegeleiding dat je daar heel veel verschillende problematieken ziet. Deze kinderen mogen bijvoorbeeld niet met touw, grote of scherpe voorwerpen spelen omdat dit een gevaar kan zijn voor de ander of voor zichzelf. Zo zagen we een meisje van een jaar of 4 een sjaal om haar nek binden om zichzelf op te hangen, dit was niet om zichzelf daadwerkelijk op te hangen maar dit deed ze in haar spel.

Ook krijgen we de kans om andere kanten te zien van het ‘Social Work’ hier. Zo zijn we in de eerste week op woensdag meegegaan met Montoia (spreek uit als Mantwa). Zij doet geregeld pastoraal werk bij het Rehabilitation Center. Daar verblijven mensen die verlamd zijn geraakt door bijvoorbeeld een verkeersongeluk, geweld thuis of op straat. Zo waren we dit keer bij een man die werd overvallen in zijn straat. Hij had alles afgegeven wat ze wilden hebben en toch hebben ze hem in zijn nek geschoten. Hierdoor heeft hij geen gevoel meer in zijn handen en zijn benen. Heftig om deze verhalen te horen want dit maak je niet snel mee in Nederland. We willen graag vaker met haar mee om die andere kanten te kunnen blijven zien.
Ook zullen we nog een keer met Mies meegaan naar een project met vrouwen die een te vroeg geboren kindje hebben gekregen. Zij krijgen via Hospivision/Oasis voorlichting en ze worden voorzien van basisdingetjes zoals een mutsje en kousjes. Deze ontvangt Mies dan weer van projecten uit kerken in Nederland. Oudere mensen in Nederland die zich eenzaam en vrij nutteloos voelen, hebben hierdoor nog het gevoel iets voor anderen te kunnen doen.

Onze stage in de ochtend is in het Engels, en bij Genadeplaats spreken ze eigenlijk alleen maar Afrikaans. Voor ons dus een mooie kans om een beetje de taal te leren spreken.

We hebben sinds woensdag een auto. Het rijdt hier allemaal links dus dat is even wennen. Ook zitten het knipperlicht en de ruitenwisser ‘omgedraaid’, de ruitenwisser is dus al regelmatig omhoog gegaan terwijl Mariska alleen maar wilde aangeven dat ze naar links zou gaan.

Ondertussen is de auto alweer onderweg naar de garage. Hij was een beetje olie aan het lekken.

De omgeving is echt prachtig en het weer is hier heerlijk. Na onze stage kunnen we heerlijk bijkomen met een boek of een muziekje aan het zwembad in de zon.